Repertuar:

BIBER. TROCHĘ.SACRUM.TROCHĘ.PROFANUM.

We wczesnym okresie niemieckiego baroku królował stylus fantasticus – niezwykle swobodny styl związany z improwizacją.

Jednym z najpopularniejszych kompozytorów tego okresu był Heinrich Ignaz Franz von Biber – skrzypek-wirtuoz, który niezwykłą wagę przykładał do brzmienia, koloru i emocji. Zasłynął ze stosowania scordatury, czyli metody przestrajania strun skrzypiec na inne wysokości pozwalającej wydobyć niezwykłe brzmienia. Swoje utwory opierał często na pieśniach kościelnych lub piosenkach ludowych.

Program TROCHĘ.SACRUM.TROCHĘ.PROFANUM jest zestawieniem sonat Bibera z obu tych sfer w różnych scordaturach, różnych światach. Każdy z nas ma w sobie ciemność, którą najczęściej ukrywa pod jasną powłoką. Pragniemy tego wieczoru wspólnie przejść przez nasze kolejne warstwy, rozpoznając co przychodzi z góry, a co jest ludzkie.

Film „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego z końca lat 60. staje się dla artystek i artystów Teatru BARAKAH zapalnikiem do zgłębienia mechanizmów manipulacji, wykorzystywanych w celu kontrolowania jednostek.

„Rosemary” to sztuka o małżeństwie w kryzysie, które przeprowadza się do nowego apartamentu na luksusowym osiedlu. On jest pisarzem-nieudacznikiem, znanym z jednego tytułu, ona – profesorką literatury, żyjącą w cieniu męża. „Wybawicielami” naszych bohaterów okazują się nowi sąsiedzi, mieszkańcy Lux Moderna, przepełnieni chęcią pomocy. Po czasie jednak przychodzi pora na spłatę długu…

Reżyser spektaklu Michał Nowicki pyta o to, czym lub kim jest współcześnie szatan? W jaki sposób dochodzi do manipulacji i zniewolenia? Dlaczego kobieta sama nie może decydować o sobie i swoim ciele? Czy funkcjonuje w społeczeństwie jako „własność publiczna”?

scenariusz: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
choreografia: Martyna Dyląg
kostiumy i aranżacja przestrzeni: Monika Kufel
instalacja artystyczna: Małgorzata Wielek
video: Michał Nowicki, Piotr Koźmiński
obsada: Michał Badeński, Monika Kufel, Kacper Kujawa, Sebastian Oberc, Aniela Płudowska

data prapremiery: 11 listopada 2023
czas trwania: 80 minut 

Spektakl dla widzów od 16. roku życia.

Film „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego z końca lat 60. staje się dla artystek i artystów Teatru BARAKAH zapalnikiem do zgłębienia mechanizmów manipulacji, wykorzystywanych w celu kontrolowania jednostek.

„Rosemary” to sztuka o małżeństwie w kryzysie, które przeprowadza się do nowego apartamentu na luksusowym osiedlu. On jest pisarzem-nieudacznikiem, znanym z jednego tytułu, ona – profesorką literatury, żyjącą w cieniu męża. „Wybawicielami” naszych bohaterów okazują się nowi sąsiedzi, mieszkańcy Lux Moderna, przepełnieni chęcią pomocy. Po czasie jednak przychodzi pora na spłatę długu…

Reżyser spektaklu Michał Nowicki pyta o to, czym lub kim jest współcześnie szatan? W jaki sposób dochodzi do manipulacji i zniewolenia? Dlaczego kobieta sama nie może decydować o sobie i swoim ciele? Czy funkcjonuje w społeczeństwie jako „własność publiczna”?

scenariusz: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
choreografia: Martyna Dyląg
kostiumy i aranżacja przestrzeni: Monika Kufel
instalacja artystyczna: Małgorzata Wielek
video: Michał Nowicki, Piotr Koźmiński
obsada: Michał Badeński, Monika Kufel, Kacper Kujawa, Sebastian Oberc, Aniela Płudowska

data prapremiery: 11 listopada 2023
czas trwania: 80 minut 

Spektakl dla widzów od 16. roku życia.

Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Między światłem a mrokiem rozbrzmiewa muzyka Ali Cyi, dwudziestokilkuletniej artystki zamieszkującej stałe w starym VW busie, którym podróżuje po Europie. Jej muzyka to alchemia dźwięków, wypływająca z żywiołów natury. Przysłuchuje się wiatrom oraz morzu, łączy się z Ziemią i pozwala swej twórczości dojrzewać na słońcu. Brzmienie jej głosu, mocne a zarazem delikatne, porywa łagodnie swą publiczność w ukryty świat podświadomości wraz z jego całą magią. Ala Cya opowiada się za sprawiedliwością, równouprawnieniem i środowiskiem naturalnym – odważna bojowniczka współczesności, która nosi swe serce na dłoni. Filmowa muzyka tej niezależnej artystki to świeża mieszanka sferycznego popu i elektronicznych dźwięków ethno.

Ala Cya opublikowała w ostatnich dwóch latach swą debiutancką płytę „Reflection” oraz kolejną pt. „Invisible Worlds”, by obecnie poświęcić się na Wyspach Kanaryjskich jako autorka i producent tworzeniu drugiego EP „Elements“. Ala Cya pragnie nową płytą aktywnie zwrócić uwagę na przyrodę i pilną potrzebę traktowania jej z szacunkiem. Z końcem 2024 roku płyta „ELEMENTS” zostanie opublikowana.

__________

Ala Cya’s music is created somewhere between light and darkness. The 29-year-old musician lives permanently in a VW bus and travels through Europe. Her music is an alchemy of sounds, created from the elements of nature. She listens to the winds and the sea, connects with the earth and lets her creativity mature in the sun. The sound of her voice, powerful and tender at the same time, gently takes her audience into the hidden worlds of the subconscious and its magic. Ala Cya stands for justice, equality and environmental protection. A courageous warrior of modern times who wears her heart on her sleeve. The indie artist’s cinematic music is a fresh mix of spherical pop and ethno electronic sounds.

After releasing her debut album „Reflection” and her second album „Invisible Worlds” in the last two years, the artist and producer is now working on her second EP in the Canary Islands. With „ELEMENTS”, Ala Cya wants her music to actively draw attention to nature and the urgency of treating it with respect. Her new EP „Elements” will be released at the end 2024.

Film „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego z końca lat 60. staje się dla artystek i artystów Teatru BARAKAH zapalnikiem do zgłębienia mechanizmów manipulacji, wykorzystywanych w celu kontrolowania jednostek.

„Rosemary” to sztuka o małżeństwie w kryzysie, które przeprowadza się do nowego apartamentu na luksusowym osiedlu. On jest pisarzem-nieudacznikiem, znanym z jednego tytułu, ona – profesorką literatury, żyjącą w cieniu męża. „Wybawicielami” naszych bohaterów okazują się nowi sąsiedzi, mieszkańcy Lux Moderna, przepełnieni chęcią pomocy. Po czasie jednak przychodzi pora na spłatę długu…

Reżyser spektaklu Michał Nowicki pyta o to, czym lub kim jest współcześnie szatan? W jaki sposób dochodzi do manipulacji i zniewolenia? Dlaczego kobieta sama nie może decydować o sobie i swoim ciele? Czy funkcjonuje w społeczeństwie jako „własność publiczna”?

scenariusz: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
choreografia: Martyna Dyląg
kostiumy i aranżacja przestrzeni: Monika Kufel
instalacja artystyczna: Małgorzata Wielek
video: Michał Nowicki, Piotr Koźmiński
obsada: Michał Badeński, Monika Kufel, Kacper Kujawa, Sebastian Oberc, Aniela Płudowska

data prapremiery: 11 listopada 2023
czas trwania: 80 minut 

Spektakl dla widzów od 16. roku życia.

Film „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego z końca lat 60. staje się dla artystek i artystów Teatru BARAKAH zapalnikiem do zgłębienia mechanizmów manipulacji, wykorzystywanych w celu kontrolowania jednostek.

„Rosemary” to sztuka o małżeństwie w kryzysie, które przeprowadza się do nowego apartamentu na luksusowym osiedlu. On jest pisarzem-nieudacznikiem, znanym z jednego tytułu, ona – profesorką literatury, żyjącą w cieniu męża. „Wybawicielami” naszych bohaterów okazują się nowi sąsiedzi, mieszkańcy Lux Moderna, przepełnieni chęcią pomocy. Po czasie jednak przychodzi pora na spłatę długu…

Reżyser spektaklu Michał Nowicki pyta o to, czym lub kim jest współcześnie szatan? W jaki sposób dochodzi do manipulacji i zniewolenia? Dlaczego kobieta sama nie może decydować o sobie i swoim ciele? Czy funkcjonuje w społeczeństwie jako „własność publiczna”?

scenariusz: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
choreografia: Martyna Dyląg
kostiumy i aranżacja przestrzeni: Monika Kufel
instalacja artystyczna: Małgorzata Wielek
video: Michał Nowicki, Piotr Koźmiński
obsada: Michał Badeński, Monika Kufel, Kacper Kujawa, Sebastian Oberc, Aniela Płudowska

data prapremiery: 11 listopada 2023
czas trwania: 80 minut 

Spektakl dla widzów od 16. roku życia.

color blue wyrusza w trasę promującą ich debiutancki album nie powód do płaczu.

color blue to wspominanie, powracanie, odtwarzanie i przeżywanie. Wszystko w odcieniach bedroom-popu, alternatywy i elektroniki. Oscylują w granicach jawy i snu. Duet pochodzi z Zagłębia Dąbrowskiego, a w jego skład wchodzi Zuzanna Nicgorska oraz Patryk Jędrys. W swojej twórczości obydwoje odpowiedzialni są za wokal, teksty oraz produkcję. Zespół zadebiutował w 2021 roku singlem maybe someday, od tego momentu zdążyli wydać EP-kę blue moon EP razem z zespołem The Silver Moon oraz single zapowiadające ich debiutancki album nie powód do płaczu, którego premiera przypada na wiosnę 2024 roku.

Facebook | Instagram | Spotify

Support: Specifique

Specifique to kolektyw nie bojący się eksperymentów w muzyce. Łączą specyficzne brzmienia: pop, alternatywę, trap, hip-hop i elektronikę. Pochodzą głównie ze Śląska, a w składzie są m.in. Sosad, Schawty, Zaza, Jub czy Olga Hepnarova. W swojej twórczości przejawiają dużą dawkę energii, wysokie stężenie emocji oraz dozę niemałego swagu. Każdy z nich pełni rolę pojedynczej zębatki w wielkim mechanizmie. Sprawdź czy nie za mocne.

Facebook | Instagram | Spotify

Brzydzi cię przemoc? Jesteś typem hipisa, który stroni od konfliktów? Czy może wolisz być jak Uma Thurman w „Kill Bill” i bez skrupułów kasować wszystkich napotkanych wrogów? Przypłyń na wyspę szalonego doktora Moreau i przekonaj się, co tak naprawdę w tobie siedzi.

Czwórka wojennych Dezerterów wraz z doktorem Moreau znajduje się na zawieszonej poza czasem wyspie. Złodziej Eddie, król hipisów Stephen, królowa queer klubów Lejla oraz niejaki Karl będą poddawani dziwnej, psychodelicznej terapii stworzonej przez doktora po to, aby jego obiekty wyleczyły się raz na zawsze z wojennych traum i wróciły do życia w spokoju ducha. Sama terapia może okazać się nie do końca terapeutyczna, a pod traumami postaci może czyhać znacznie więcej mroku…

Spektakl podejmuje z widzem dyskusje na takie tematy jak wojna, przemoc, trauma i ludzka natura. To próba pokoleniowego zmierzenia się z tematem wojny. Teatralna wiwisekcja współczesnych lęków spowodowanych atakiem Federacji Rosyjskiej na Ukrainę. Próba nazwania stanu świata, w którym przeżywanie traumy, zarówno tej prywatnej, jak i zbiorowej, staje się nie przykrym obowiązkiem, a zupełnie normalną koniecznością.

Inspirację do powstania spektaklu stanowiła niezwykle kontrowersyjna powieść „Podróż do kresu nocy” Louisa Ferdinanda Celine’a. W sztuce można również znaleźć nawiązania do takich twórców jak Alain Resnais, John Lennon, Scott McKenzie, Roland Schimmelpfennig czy zespół Pogodno.

Koprodukcja z Akademią Sztuk Teatralnych w Krakowie.

W spektaklu pokazywane są prawdziwe filmy i zdjęcia zawierające drastyczne i brutalne treści z wojen nieodpowiednie dla widzów młodszych i wrażliwych.

Bez i Nadzieja to warszawski duet songwriterski, który tworzą Agnieszka Kocińska i Kasia Kalinowska. Ich utwory to minimalistyczne kompozycje oparte o gitarę elektryczną z ekspresyjnymi liniami wokalnymi, poetyckimi tekstami i poruszającymi melodiami. W 2021 r. Bez i Nadzieja wydały singiel “Malinowy Chrust” i rozpoczęły pracę nad materiałem z orkiestrą.

W 2021 r. artystki zaprosiły do współpracy aranżera Macieja Pepłońskiego (hage-o), który skomponował partie dla instrumentów dętych do utworów. Następnie Kasia i Agnieszka zaangażowały muzyków i muzyczkę z Warszawsko-Lubelskiej Orkiestry Dętej: Jędrzeja Webera (tuba, sakshorn altowy), Barbarę Wajnchold (sakshorn tenorowy) i Mikołaja Janowskiego (trąbka). Do projektu dołączył też perkusista Filip Rak. Tak właśnie powstał skład Bez i Nadzieja z Orkiestrą.

Bez i Nadzieja z Orkiestrą to nieszablonowe piosenki po polsku. Pisane całym spektrum emocji, zanurzonych w szmerze mrocznego jeziora, zapachu kwitnącego bzu, dźwięku szczekania psa i pękania szkła. Utwory Bzu i Nadziei z Orkiestrą łączą mocne ekspresyjne linie wokalne, undergroundowe brzmienie gitary oraz pełne kolorów partie sekcji dętej.

Facebook    

Instagram   

YouTube    

Patronite   

Caitlyn Jenner to amerykańska osobowość medialna (znana z popularnego serialu dokumentalnego o rodzinie Kardashianów) i mistrzyni olimpijska w dziesięcioboju lekkoatletycznym mężczyzn na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku oraz rekordzistka świata. Głównymi tematami spektaklu są tranzycja i przemiany głównej bohaterki na przestrzeni lat oraz to, co je motywowało wypowiedziane w konfrontacji ze swoją byłą żoną Kris Jenner, amerykańską bizneswoman i osobowością telewizyjną. Sztuka podejmie próbę odpowiedzi na często dotykające nas wszystkich pytanie: Jak pośród tych wszystkich zmian ciągle pozostać prawdziwie sobą? Ja w mojej głowie, kontra to, jak widzą mnie ludzie. Życie w zgodzie ze sobą, wyobcowanie i nieprzystawalność, ciężar unikatowości, samotność, odtrącenie, dyskryminacja, strach przed innością.

Spektakl ma charakter multidyscyplinarny, za sprawą połączenia światów teatru, sportu, dokumentu oraz muzyki. Przedstawienie jest wzbogacone nagraniami rozmów z wybitnymi postaciami polskiego sportu.

scenariusz: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak, Natalia Stokłosa, Paweł Stus
choreografia: Agata Jędrzejczak
scenografia i kostiumy: Dominika Jaszczyńska, Barbara Doniec
kierownik budowy scenografii: Adam Hanuszkiewicz
video: Paweł Skraba 
obsada: Monika Kufel, Natalia Stokłosa, Paweł Wolsztyński

Data prapremiery: 1 września 2023
Czas trwania: 65 minut

* W materiale video i audio wykorzystano wypowiedzi: Ryszarda Katusa (brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku), Jacka Wszoły (mistrz olimpijski w skoku wzwyż w Montrealu w 1976 roku), Adrianny Sułek (halowa wicemistrzyni świata w pięcioboju w Belgradzie w 2023 roku).

* W spektaklu wykorzystano piosenkę Natalii Stokłosy pt. „Uchylone wieko”.

Koprodukcja z Fundacją „Serca Bicie”

Spektakl dla widzów od 16. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

To opowieść o romansie Kamila, 32-letniego dresiarza, marzącego o karierze muzyka hip-hop i Iwony, przeżywającej kryzys małżeński, przedstawicielki wielkomiejskiej klasy średniej. Jest pretekstem do refleksji nad zanurzonym w pop kulturze, poetyckim i wulgarnym językiem, którym posługują się stworzone przez Masłowską postacie, uniemożliwiającym im nawiązanie autentycznych relacji.

Poszczególne języki pierwszo i drugoplanowych bohaterów tworzą wspólnie fascynującą, muzyczną fonosferę – aurę wielkiego miasta. Interesuje nas stworzona w ,,Innych ludziach” perspektywa, którą otworzyć można za pomocą następujących pytań: czy to my posługujemy się językiem, czy też język przejął kontrolę nad nami? Czy istnieje sfera niewerbalnego porozumienia i czy w jakikolwiek sposób może być ona uświadomiona i poddana refleksji? Na czym polega twórczość w dziedzinie języka?

Zastanawiałeś się kiedyś, jak rodzą się teorie spiskowe? A może już wierzysz, że światem kierują jacyś tajemniczy oni?

Tyrone Slothrop czuje się pionkiem w Ich grze. Stacjonujący w wykończonej wojną Europie amerykański żołnierz odkrywa, że jego erekcja w tajemniczy sposób połączona jest z niemiecką super bronią. Co kryje się za tym „zbiegiem okoliczności”? Czy Slothrop jest w stanie zmienić bieg historii?

Spektakl inspirowany jest książką „Tęcza Grawitacji” Thomasa Pynchona oraz filmem „Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę” Stanley’a Kubricka.

Zastanawiałeś się kiedyś, jak rodzą się teorie spiskowe? A może już wierzysz, że światem kierują jacyś tajemniczy oni?

Tyrone Slothrop czuje się pionkiem w Ich grze. Stacjonujący w wykończonej wojną Europie amerykański żołnierz odkrywa, że jego erekcja w tajemniczy sposób połączona jest z niemiecką super bronią. Co kryje się za tym „zbiegiem okoliczności”? Czy Slothrop jest w stanie zmienić bieg historii?

Spektakl inspirowany jest książką „Tęcza Grawitacji” Thomasa Pynchona oraz filmem „Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę” Stanley’a Kubricka.