wybierz datę
Grudzień
Nd
01
Pn
02
Wt
03
Śr
04
Cz
05
Pt
06
So
07
Nd
08
Pn
09
Wt
10
Śr
11
Cz
12
Pt
13
So
14
Nd
15
Pn
16
Wt
17
Śr
18
Cz
19
Pt
20
So
21
Nd
22
Pn
23
Wt
24
Śr
25
Cz
26
Pt
27
So
28
Nd
29
Pn
30
Wt
31
zobacz wszystko

Repertuar:

Brak wydarzeń w wybranym dniu
sobota, 14 grudnia 2024
Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam


Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

autor: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
dodatkowo w obsadzie filmowej / wokale: Lena Witkowska
video: Rafał Pogoda
obsada: Krzysztof Cybulski, Michał Kościuk, Monika Kufel, Filip Lipiecki, Marcin Piotrowiak, Aniela Płudowska

data premiery: 10 grudnia 2022
czas trwania: 115 minut

Nagrania video zostały zrealizowane w Parku Rozrywki RABKOLAND.
Zdjęcia i nagrania video zostały zrobione w FENIKS Dancing Club & Restaurant.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

115''
sobota, 14 grudnia 2024
godz. 19:00
UMMA

UMMA to dwie Poznanianki i Włoch, mieszkający i grający w Krakowie:
Karolina Ostojska – wokal, teksty;
Weronika Winter – gitara, instrumenty klawiszowe, bas;
Marco Trimboli – instrumenty perkusyjne.

Klimat twórczości zespołu jest często porównywany do atmosfery panującej w dziełach Davida Lyncha. Odbiorcy słyszą w niej podobieństwo do muzyki Portishead i Maanamu. Muzycy oscylują gdzieś pomiędzy triphopem, art popem, rockiem alternatywnym, a poezją śpiewaną.. W 2021 roku byli uczestnikami programu Tak Brzmi Miasto Inkubator. Jesienią 2022 zostali częścią line-upu na Kalisz Alternatywny Festiwal, a singiel To Nic zdobył tytuł Singla Tygodnia na liście przebojów portalu Polska Muzyka alternatywna. W roku 2023 UMMA wzięła udział w projekcie Miazga Tour 2023 i wystąpiła podczas Underground Music Festival w Krakowie. Aktualnie zespół realizuje nowe nagrania studyjne.

Facebook | Instagram | YouTube

22:00 – UMMA


150''
sobota, 14 grudnia 2024
godz. 21:30
niedziela, 15 grudnia 2024
Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam


Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

autor: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
dodatkowo w obsadzie filmowej / wokale: Lena Witkowska
video: Rafał Pogoda
obsada: Krzysztof Cybulski, Michał Kościuk, Monika Kufel, Filip Lipiecki, Marcin Piotrowiak, Aniela Płudowska

data premiery: 10 grudnia 2022
czas trwania: 115 minut

Nagrania video zostały zrealizowane w Parku Rozrywki RABKOLAND.
Zdjęcia i nagrania video zostały zrobione w FENIKS Dancing Club & Restaurant.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

115''
niedziela, 15 grudnia 2024
godz. 19:00
wtorek, 17 grudnia 2024
Przegląd Młodej Dramaturgii: Medea | Kamienice i rzeczy

Medea (17 grudnia o godz. 18:00)
Eugenia Balakireva
muzyka: Wład Szaban 
obsada: Zuzanna Woźniak, Denis Kudijenko

Medea to próba formalnego i językowego eksperymentu nad powszechnie znaną narracją dramatów Eurypidesa i Seneki. Nie ma chyba na ziemi osoby, która nie słyszałaby tego imienia. Medea, która zabiła swojego brata, by opóźnić ojca w pościgu za nią, która zabiła Peliasa, mszcząc się za to, że ten odebrał tron Jazonowi, która zabiła własne dzieci, by zemścić się na niewiernym mężu. Archetyp Medei – dzikiej i rozjuszonej, gotowej na wszystko, byleby dokonać zemsty – już dawno wniknął w kod genetyczny kultury europejskiej. I choć obraz ten jest uosobieniem czystego zła w kobiecej postaci, na przestrzeni dziejów próbowano go zrozumieć, a nawet okazać mu współczucie. W moim dramacie Medea nie żyję. Jak i jej dzieci. Medea nie wie, nie może sobie przypomnieć, co doprowadziło do ich śmierci. I ma zaledwie pięć minut, zanim komórki mózgowe zaczną się rozpadać z braku tlenu, a mózg wyda ostatni szczyt aktywności, który zwykle nazywany jest „całym życiem przelatującym przed oczami”. W limbie, stworzonym przez jej własny umysł, Medea raz po raz przeżywa wydarzenia z przeszłości. W krótkich scenach sztuki wydarzenia nie mają chronologii, Medea nie ma osobowości, narodowości ani epoki. Medea to kobieta z Iranu, z Grecji, z Wietnamu, z Afganistanu, z Ukrainy. Zabiła i nie zabiła swoich dzieci. Kocha i nienawidzi. Śmieje się i cierpi. Jest zastygłą w gniewie i przerażeniu twarzą.

 

Kamienice i rzeczy (17 grudnia o godz. 19:30)
Julia Nowak
reżyseria: Weronika Zajkowska
muzyka: Michał Smajdor 
obsada: Ana Kuszarecka, Maciej Kamiński, Michał Jan Meller

Bohater przyjeżdża do mieszkania swojego ojca, by pomalować przedpokój. Zamiast tego musi poradzić sobie z zalegającymi we wszelkich miejscach przedmiotami i wszystkim tym, co się z nimi wiąże; a także z pewną ilością awarii, szczurów, dzieci, poczty, dźwięków, wspomnień, prawnych aspektów własnościowych, dostawców pizzy, nocnym ogrodnictwem, grillami elektrycznymi i nie tylko. Tekst o tym, jak rzeczy się gromadzą. Na przykład w kamienicy.


Pierwszy dzień „Przeglądu Młodej Dramaturgii” zostanie zakończony spotkaniem z twórcami, które poprowadzi Martyna Wawrzyniak.


Scenografia do „Przeglądu Młodej Dramaturgii”: Zosia Tomalska


Na wydarzenia (tj. Medea; Kamienice i rzeczy wraz ze spotkaniem z twórcami) obowiązuje jeden bilet!


210''
wtorek, 17 grudnia 2024
godz. 18:00
środa, 18 grudnia 2024
Przegląd Młodej Dramaturgii: Wyjdę z siebie stanę obok | HA HA HA

Wyjdę z siebie stanę obok (18 grudnia o godz. 18:00)
Klaudia Gębska 
nagrania: Klaudia Gębska, Weronika Zajkowska 
montaż: Olga Pabisek
konsultacje dramaturgiczne: Weronika Orawiec, Olga Pabisek
obsada: Patryk Krzak, Zuzanna Woźniak, Klaudia Gębska

Co ciałko mówi i czego ciałko może żądać? Jak nazywałoby się ciałko i czy da się z niego wyjść? Klaudia skanuje swoje ciałko, żeby w końcu się wysłuchać. Spotyka po drodze kolano, brzuch i nogę i każde z nich za Klaudią nie przepada. Intymny, wyzywający tekst o pogodzeniu się ze stanem rzeczy i pragnieniu bycia zauważoną. Głównie przez swój własny, zatwardziały mózg.

 

HA HA HA (18 grudnia o godz. 19:30)
Wera Makowskx
reżyseria: Krzysztof Zygucki
obsada: Nina Potapowicz, Anna Paruszyńska-Czacka (Aktorka Narodowego Starego Teatru), Michał Jan Meller, Maciej Kamiński, Bartosz Gomoła, Marcin Kalisz, Denis Kudijenko

W styczniu 2015 roku dwóch uzbrojonych zamachowców wkroczyło do redakcji paryskiego pisma satyrycznego Charlie Hebdo. Przyszli by wyrównać rachunki z ludźmi, którzy w ich poczuciu z nich zakpili – żartowali z proroka Mahometa i opublikowali jego karykaturę. Doszło do katastrofy, a wśród ofiar znaleźli się też sami zamachowcy. Te wydarzenia poruszyły Francję i świat, a kiedy one miały miejsce francuski pisarz Emanuel Carrere przebywał w odosobnieniu na vipassanie. Był odcięty od świata i nie wiedział, że zginęli jego przyjaciele, a Francję ogarnęły uliczne manifestacje. Dotarła do niego dopiero wiadomość od Helene – partnerki jednego z zabitych, która poprosiła, żeby napisał i wygłosił mowę pogrzebową. Opisany przez Carrere w JODZE epizod jest punktem wyjścia, zamach poznajemy z perspektywy Helene, która dotkliwie odczuła konsekwencje opublikowanej karykatury. Historia jednego konkretnego żartu była dla nas inspiracja do myślenia nad samym żartem i granicami żartu. Nasza teatralna rekonstrukcja tamtych wydarzeń jest wariacją na temat tego z czego wolno było żartować rysownikom i co mogłoby rozbawić zamachowców na Charlie Hebdo.


Drugi dzień „Przeglądu Młodej Dramaturgii” zostanie zakończony spotkaniem z twórcami, które poprowadzi Iga Gańczarczyk.


Scenografia do „Przeglądu Młodej Dramaturgii”: Zosia Tomalska


Na wydarzenia (tj. Wyjdę z siebie stanę obok; HA HA HA wraz ze spotkaniem z twórcami) obowiązuje jeden bilet!


210''
środa, 18 grudnia 2024
godz. 18:00
piątek, 20 grudnia 2024
Dzieci z dworca ZOO – godz. 19:00

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.

autor: Christiane F. / tłumaczenie: Ryszard Turczyn
reżyseria: Sebastian Oberc
dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc
muzyka: Adrian Konarski
aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc
choreografia: Iwona Olszowska,
kostiumy: Monika Kufel
reżyseria świateł: Michał Nowicki
obsada: Maciej Charyton / Maksymilian Piotrowski, Roman Gancarczyk / Sebastian Oberc, Monika Kufel, Paulina Michta / Matylda Sawicka, Michał Nowicki, Agata Pośnik / Alina Szczegielniak, Michał Przestrzelski / Daniel Namiotko, Dominik Stroka / Sebastian Oberc, Mikołaj Śmierzchalski / Kacper Kujawa, Ewelina Walczak, Damian Wierzbicki / Filip Lipiecki

data premiery: 11 listopada 2017
czas trwania: 200 minut (w tym jedna przerwa)

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

200''
piątek, 20 grudnia 2024
godz. 19:00
sobota, 21 grudnia 2024
Dzieci z dworca ZOO – godz. 13:00

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.

autor: Christiane F. / tłumaczenie: Ryszard Turczyn
reżyseria: Sebastian Oberc
dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc
muzyka: Adrian Konarski
aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc
choreografia: Iwona Olszowska,
kostiumy: Monika Kufel
reżyseria świateł: Michał Nowicki
obsada: Maciej Charyton / Maksymilian Piotrowski, Roman Gancarczyk / Sebastian Oberc, Monika Kufel, Paulina Michta / Matylda Sawicka, Michał Nowicki, Agata Pośnik / Alina Szczegielniak, Michał Przestrzelski / Daniel Namiotko, Dominik Stroka / Sebastian Oberc, Mikołaj Śmierzchalski / Kacper Kujawa, Ewelina Walczak, Damian Wierzbicki / Filip Lipiecki

data premiery: 11 listopada 2017
czas trwania: 200 minut (w tym jedna przerwa)

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

200''
sobota, 21 grudnia 2024
godz. 13:00
Dzieci z dworca ZOO – godz. 19:00

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.

autor: Christiane F. / tłumaczenie: Ryszard Turczyn
reżyseria: Sebastian Oberc
dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc
muzyka: Adrian Konarski
aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc
choreografia: Iwona Olszowska,
kostiumy: Monika Kufel
reżyseria świateł: Michał Nowicki
obsada: Maciej Charyton / Maksymilian Piotrowski, Roman Gancarczyk / Sebastian Oberc, Monika Kufel, Paulina Michta / Matylda Sawicka, Michał Nowicki, Agata Pośnik / Alina Szczegielniak, Michał Przestrzelski / Daniel Namiotko, Dominik Stroka / Sebastian Oberc, Mikołaj Śmierzchalski / Kacper Kujawa, Ewelina Walczak, Damian Wierzbicki / Filip Lipiecki

data premiery: 11 listopada 2017
czas trwania: 200 minut (w tym jedna przerwa)

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

200''
sobota, 21 grudnia 2024
godz. 19:00
niedziela, 22 grudnia 2024
Dzieci z dworca ZOO – godz. 17:00

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.

autor: Christiane F. / tłumaczenie: Ryszard Turczyn
reżyseria: Sebastian Oberc
dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc
muzyka: Adrian Konarski
aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc
choreografia: Iwona Olszowska,
kostiumy: Monika Kufel
reżyseria świateł: Michał Nowicki
obsada: Maciej Charyton / Maksymilian Piotrowski, Roman Gancarczyk / Sebastian Oberc, Monika Kufel, Paulina Michta / Matylda Sawicka, Michał Nowicki, Agata Pośnik / Alina Szczegielniak, Michał Przestrzelski / Daniel Namiotko, Dominik Stroka / Sebastian Oberc, Mikołaj Śmierzchalski / Kacper Kujawa, Ewelina Walczak, Damian Wierzbicki / Filip Lipiecki

data premiery: 11 listopada 2017
czas trwania: 200 minut (w tym jedna przerwa)

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

200''
niedziela, 22 grudnia 2024
godz. 17:00
sobota, 28 grudnia 2024
Persona K2 – PRAPREMIERA

Według Carla Gustawa Junga „persona” to nasze drugie „ja” stworzone dla innych po to, by zaspokoić ich oczekiwania. Ukrywa się za nią „cień” – nasze mroczne pokusy i złe skłonności. Tytułowe ‘K2’ symbolizuje dwie kobiety: matkę i córkę, których relacja wykracza poza granice realizmu. W spektaklu Aktorki uosabiają – a więc PERSONIFIKUJĄ – postacie MATKI I CÓRKI, oparte na jungowskim pojęciu PERSONY i jej CIENIA.

Sztuka czerpie inspiracje z przepełnionych emocjonalnymi pejzażami filmów Ingmara Bergmana, takich jak „Persona” i „Jesienna sonata”, tworząc nowe, pełne napięcia interpretacje.

Twórczynie spektaklu próbują poczuć i zrozumieć, jak figura MATKI – królowej, matki władczej, matki dominującej i matki obojętnej może przekształcić się w figurę MATKI współ-odczuwającej, przekraczającej granice swojego egoizmu. Czy przy takiej matce można rozwinąć skrzydła? Co musi się wydarzyć, żeby córka odzyskała poczucie własnej wartości? Czy w ogóle możliwe jest przebaczenie na linii MATKA-CÓRKA? Czy po życiu w krainie lodu można zdobyć się na ciepły gest, który może przynieść uczucie katharsis, oczyszczenia i zadośćuczynienia? Jaka siła jest w stanie sprawić, by w tym skomplikowanym związku oplecionym pępowiną, w którym miłość miesza się z nienawiścią, a wzajemne odpychanie z przyciąganiem, odnaleźć prawdziwą bliskość i pojednanie? Czy to jest w ogóle możliwe – zarówno w przestrzeni teatru, jak i w życiu?

reżyseria: Magdalena Łazarkiewicz
scenariusz: Anna Burzyńska, Magdalena Łazarkiewicz
muzyka: Antoni Komasa-Łazarkiewicz, Mary Komasa
choreografia: Anna Maria Krysiak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
multimedia:
Szymon Budzyn, Michał Nowicki, Michał Stawski
głos konferansjera: Łukasz Maciejewski
obsada: Dominika Bednarczyk-Krzyżowska, Sara Celler-Jezierska

Data prapremiery: 28 grudnia 2024
Czas trwania: 65 minut 

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.


65''
sobota, 28 grudnia 2024
godz. 19:00
czwartek, 9 stycznia 2025
Poza zero, czyli jak pokochałem bombę

Zastanawiałeś się kiedyś, jak rodzą się teorie spiskowe? A może już wierzysz, że światem kierują jacyś tajemniczy oni?

Tyrone Slothrop czuje się pionkiem w Ich grze. Stacjonujący w wykończonej wojną Europie amerykański żołnierz odkrywa, że jego erekcja w tajemniczy sposób połączona jest z niemiecką super bronią. Co kryje się za tym „zbiegiem okoliczności”? Czy Slothrop jest w stanie zmienić bieg historii?

Spektakl inspirowany jest książką „Tęcza Grawitacji” Thomasa Pynchona oraz filmem „Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę” Stanley’a Kubricka.

„Komizm przeplata się z grozą, obscena z religijnymi uniesieniami, intryga szpiegowska z poezją. Ale czyż przemieszanie wszelkich wartości, które ma doprowadzić do zagłady cywilizacji nie jest dziełem jej samej?…”
(„Tęcza grawitacji”)

reżyseria: Wera Makowskx
scenariusz: Wera Makowskx, Krzyś Zygucki
dramaturgia: Krzyś Zygucki
choreografia: Magdalena Kawecka
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
scenografia: Kalina Gałecka
kostiumy: Zofia Tomalska
asystentka reżyserki: Kamila Kucia
obsada: Michał Badeński, Michalina Jakubiak, Michał Kościuk, Paweł Kruszelnicki, Monika Kufel, Michał Nowicki, Wojciech Siwek

Data prapremiery: 6 kwietnia 2024
Czas trwania: 90 minut 

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.


90''
czwartek, 9 stycznia 2025
godz. 19:00
piątek, 10 stycznia 2025
Persona K2

Według Carla Gustawa Junga „persona” to nasze drugie „ja” stworzone dla innych po to, by zaspokoić ich oczekiwania. Ukrywa się za nią „cień” – nasze mroczne pokusy i złe skłonności. Tytułowe ‘K2’ symbolizuje dwie kobiety: matkę i córkę, których relacja wykracza poza granice realizmu. W spektaklu Aktorki uosabiają – a więc PERSONIFIKUJĄ – postacie MATKI I CÓRKI, oparte na jungowskim pojęciu PERSONY i jej CIENIA.

Sztuka czerpie inspiracje z przepełnionych emocjonalnymi pejzażami filmów Ingmara Bergmana, takich jak „Persona” i „Jesienna sonata”, tworząc nowe, pełne napięcia interpretacje.

Twórczynie spektaklu próbują poczuć i zrozumieć, jak figura MATKI – królowej, matki władczej, matki dominującej i matki obojętnej może przekształcić się w figurę MATKI współ-odczuwającej, przekraczającej granice swojego egoizmu. Czy przy takiej matce można rozwinąć skrzydła? Co musi się wydarzyć, żeby córka odzyskała poczucie własnej wartości? Czy w ogóle możliwe jest przebaczenie na linii MATKA-CÓRKA? Czy po życiu w krainie lodu można zdobyć się na ciepły gest, który może przynieść uczucie katharsis, oczyszczenia i zadośćuczynienia? Jaka siła jest w stanie sprawić, by w tym skomplikowanym związku oplecionym pępowiną, w którym miłość miesza się z nienawiścią, a wzajemne odpychanie z przyciąganiem, odnaleźć prawdziwą bliskość i pojednanie? Czy to jest w ogóle możliwe – zarówno w przestrzeni teatru, jak i w życiu?

reżyseria: Magdalena Łazarkiewicz
scenariusz: Anna Burzyńska, Magdalena Łazarkiewicz
muzyka: Antoni Komasa-Łazarkiewicz, Mary Komasa
choreografia: Anna Maria Krysiak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
multimedia:
Szymon Budzyn, Michał Nowicki, Michał Stawski
głos konferansjera: Łukasz Maciejewski
obsada: Dominika Bednarczyk-Krzyżowska, Sara Celler-Jezierska

Data prapremiery: 28 grudnia 2024
Czas trwania: 65 minut 

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.


65''
piątek, 10 stycznia 2025
godz. 19:00
sobota, 11 stycznia 2025
Persona K2

Według Carla Gustawa Junga „persona” to nasze drugie „ja” stworzone dla innych po to, by zaspokoić ich oczekiwania. Ukrywa się za nią „cień” – nasze mroczne pokusy i złe skłonności. Tytułowe ‘K2’ symbolizuje dwie kobiety: matkę i córkę, których relacja wykracza poza granice realizmu. W spektaklu Aktorki uosabiają – a więc PERSONIFIKUJĄ – postacie MATKI I CÓRKI, oparte na jungowskim pojęciu PERSONY i jej CIENIA.

Sztuka czerpie inspiracje z przepełnionych emocjonalnymi pejzażami filmów Ingmara Bergmana, takich jak „Persona” i „Jesienna sonata”, tworząc nowe, pełne napięcia interpretacje.

Twórczynie spektaklu próbują poczuć i zrozumieć, jak figura MATKI – królowej, matki władczej, matki dominującej i matki obojętnej może przekształcić się w figurę MATKI współ-odczuwającej, przekraczającej granice swojego egoizmu. Czy przy takiej matce można rozwinąć skrzydła? Co musi się wydarzyć, żeby córka odzyskała poczucie własnej wartości? Czy w ogóle możliwe jest przebaczenie na linii MATKA-CÓRKA? Czy po życiu w krainie lodu można zdobyć się na ciepły gest, który może przynieść uczucie katharsis, oczyszczenia i zadośćuczynienia? Jaka siła jest w stanie sprawić, by w tym skomplikowanym związku oplecionym pępowiną, w którym miłość miesza się z nienawiścią, a wzajemne odpychanie z przyciąganiem, odnaleźć prawdziwą bliskość i pojednanie? Czy to jest w ogóle możliwe – zarówno w przestrzeni teatru, jak i w życiu?

reżyseria: Magdalena Łazarkiewicz
scenariusz: Anna Burzyńska, Magdalena Łazarkiewicz
muzyka: Antoni Komasa-Łazarkiewicz, Mary Komasa
choreografia: Anna Maria Krysiak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
multimedia:
Szymon Budzyn, Michał Nowicki, Michał Stawski
głos konferansjera: Łukasz Maciejewski
obsada: Dominika Bednarczyk-Krzyżowska, Sara Celler-Jezierska

Data prapremiery: 28 grudnia 2024
Czas trwania: 65 minut 

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.


65''
sobota, 11 stycznia 2025
godz. 19:00
niedziela, 12 stycznia 2025
Persona K2

Według Carla Gustawa Junga „persona” to nasze drugie „ja” stworzone dla innych po to, by zaspokoić ich oczekiwania. Ukrywa się za nią „cień” – nasze mroczne pokusy i złe skłonności. Tytułowe ‘K2’ symbolizuje dwie kobiety: matkę i córkę, których relacja wykracza poza granice realizmu. W spektaklu Aktorki uosabiają – a więc PERSONIFIKUJĄ – postacie MATKI I CÓRKI, oparte na jungowskim pojęciu PERSONY i jej CIENIA.

Sztuka czerpie inspiracje z przepełnionych emocjonalnymi pejzażami filmów Ingmara Bergmana, takich jak „Persona” i „Jesienna sonata”, tworząc nowe, pełne napięcia interpretacje.

Twórczynie spektaklu próbują poczuć i zrozumieć, jak figura MATKI – królowej, matki władczej, matki dominującej i matki obojętnej może przekształcić się w figurę MATKI współ-odczuwającej, przekraczającej granice swojego egoizmu. Czy przy takiej matce można rozwinąć skrzydła? Co musi się wydarzyć, żeby córka odzyskała poczucie własnej wartości? Czy w ogóle możliwe jest przebaczenie na linii MATKA-CÓRKA? Czy po życiu w krainie lodu można zdobyć się na ciepły gest, który może przynieść uczucie katharsis, oczyszczenia i zadośćuczynienia? Jaka siła jest w stanie sprawić, by w tym skomplikowanym związku oplecionym pępowiną, w którym miłość miesza się z nienawiścią, a wzajemne odpychanie z przyciąganiem, odnaleźć prawdziwą bliskość i pojednanie? Czy to jest w ogóle możliwe – zarówno w przestrzeni teatru, jak i w życiu?

reżyseria: Magdalena Łazarkiewicz
scenariusz: Anna Burzyńska, Magdalena Łazarkiewicz
muzyka: Antoni Komasa-Łazarkiewicz, Mary Komasa
choreografia: Anna Maria Krysiak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
multimedia:
Szymon Budzyn, Michał Nowicki, Michał Stawski
głos konferansjera: Łukasz Maciejewski
obsada: Dominika Bednarczyk-Krzyżowska, Sara Celler-Jezierska

Data prapremiery: 28 grudnia 2024
Czas trwania: 65 minut 

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.


65''
niedziela, 12 stycznia 2025
godz. 19:00
sobota, 18 stycznia 2025
Anioły w Ameryce, czyli demony w Polsce


Punktem wyjścia do spektaklu jest znany wszystkim dramat pt. „Anioły w Ameryce”. Jest on jednak jedynie inspiracją, która popchnęła twórców do stworzenia opowieści dziejącej się tu i teraz, w Polsce XXI wieku.

„Anioły w Ameryce, czyli demony w Polsce” to teatr dokumentalny. Autor scenariusza Michał Telega zaprosił do zespołu ludzi na różnych etapach swej artystycznej drogi, głównie takich, którzy dopiero ją rozpoczynają. Mierzą się z codziennością miejsc, z których pochodzą, w których dorastali, i z których wyjechali w poszukiwaniu marzeń. Scenariusz Telegi został oparty na wielu godzinach rozmów z nimi, między nimi, naszych rozmów, które stały się konfrontacjami przeżyć i doświadczeń, pełnymi emocji, które potrafią zarówno rozwalać, jak i relaksować.

Osobiste doświadczenia artystów wepchnięte w anielską strukturę to historie ukrywania się, wychodzenia z szafy, mniej i bardziej efektownych coming outów, historie osobiste i współczesne. Udokumentowane zostały nasze historie, ale przejrzeć się może w nich każdy, również Ty! Bo przecież każdy ma coś do ukrycia, z czym boi się wyjść z szafy do społeczeństwa.

autor: Michał Telega
reżyseria: Michał Telega
muzyka: Piotr Korzeniak
choreografia: Piotr Mateusz Wach
instalacja performatywna „Paradiso Bricks”: Krzysztof Marchlak
obsada: Wojciech Kałuża, Monika Kufel, Michał Nowicki, Marek Szajnar / Alex Spisak, Łukasz Szleszyński, Dawid Tas / Alan Al-Murtatha, Hubert Woliński

Data premiery: 7 maja 2022
Czas trwania: 90 minut

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

90''
sobota, 18 stycznia 2025
godz. 19:00
niedziela, 19 stycznia 2025
Jenner: zostać sobą. Świat według Kardashianów


Caitlyn Jenner to amerykańska osobowość medialna (znana z popularnego serialu dokumentalnego o rodzinie Kardashianów) i mistrzyni olimpijska w dziesięcioboju lekkoatletycznym mężczyzn na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku oraz rekordzistka świata. Głównymi tematami spektaklu są tranzycja i przemiany głównej bohaterki na przestrzeni lat oraz to, co je motywowało wypowiedziane w konfrontacji ze swoją byłą żoną Kris Jenner, amerykańską bizneswoman i osobowością telewizyjną. Sztuka podejmie próbę odpowiedzi na często dotykające nas wszystkich pytanie: Jak pośród tych wszystkich zmian ciągle pozostać prawdziwie sobą? Ja w mojej głowie, kontra to, jak widzą mnie ludzie. Życie w zgodzie ze sobą, wyobcowanie i nieprzystawalność, ciężar unikatowości, samotność, odtrącenie, dyskryminacja, strach przed innością.

Spektakl ma charakter multidyscyplinarny, za sprawą połączenia światów teatru, sportu, dokumentu oraz muzyki. Przedstawienie jest wzbogacone nagraniami rozmów z wybitnymi postaciami polskiego sportu.

scenariusz: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak, Natalia Stokłosa, Paweł Stus
choreografia: Agata Jędrzejczak
scenografia i kostiumy: Dominika Jaszczyńska, Barbara Doniec
kierownik budowy scenografii: Adam Hanuszkiewicz
video: Paweł Skraba 
obsada: Monika Kufel, Natalia Stokłosa, Paweł Wolsztyński

Data prapremiery: 1 września 2023
Czas trwania: 65 minut

* W materiale video i audio wykorzystano wypowiedzi: Ryszarda Katusa (brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku), Jacka Wszoły (mistrz olimpijski w skoku wzwyż w Montrealu w 1976 roku), Adrianny Sułek (halowa wicemistrzyni świata w pięcioboju w Belgradzie w 2023 roku).

* W spektaklu wykorzystano piosenkę Natalii Stokłosy pt. „Uchylone wieko”.

Koprodukcja z Fundacją „Serca Bicie”

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.


65''
niedziela, 19 stycznia 2025
godz. 19:00
piątek, 24 stycznia 2025
Dzieci z dworca ZOO – godz. 19:00

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.

autor: Christiane F. / tłumaczenie: Ryszard Turczyn
reżyseria: Sebastian Oberc
dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc
muzyka: Adrian Konarski
aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc
choreografia: Iwona Olszowska,
kostiumy: Monika Kufel
reżyseria świateł: Michał Nowicki
obsada: Maciej Charyton / Maksymilian Piotrowski, Roman Gancarczyk / Sebastian Oberc, Monika Kufel, Paulina Michta / Matylda Sawicka, Michał Nowicki, Agata Pośnik / Alina Szczegielniak, Michał Przestrzelski / Daniel Namiotko, Dominik Stroka / Sebastian Oberc, Mikołaj Śmierzchalski / Kacper Kujawa, Ewelina Walczak, Damian Wierzbicki / Filip Lipiecki

data premiery: 11 listopada 2017
czas trwania: 200 minut (w tym jedna przerwa)

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

200''
piątek, 24 stycznia 2025
godz. 19:00
sobota, 25 stycznia 2025
Dzieci z dworca ZOO – godz. 13:00

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.

autor: Christiane F. / tłumaczenie: Ryszard Turczyn
reżyseria: Sebastian Oberc
dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc
muzyka: Adrian Konarski
aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc
choreografia: Iwona Olszowska,
kostiumy: Monika Kufel
reżyseria świateł: Michał Nowicki
obsada: Maciej Charyton / Maksymilian Piotrowski, Roman Gancarczyk / Sebastian Oberc, Monika Kufel, Paulina Michta / Matylda Sawicka, Michał Nowicki, Agata Pośnik / Alina Szczegielniak, Michał Przestrzelski / Daniel Namiotko, Dominik Stroka / Sebastian Oberc, Mikołaj Śmierzchalski / Kacper Kujawa, Ewelina Walczak, Damian Wierzbicki / Filip Lipiecki

data premiery: 11 listopada 2017
czas trwania: 200 minut (w tym jedna przerwa)

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

200''
sobota, 25 stycznia 2025
godz. 13:00
Dzieci z dworca ZOO – godz. 19:00

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.

autor: Christiane F. / tłumaczenie: Ryszard Turczyn
reżyseria: Sebastian Oberc
dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc
muzyka: Adrian Konarski
aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc
choreografia: Iwona Olszowska,
kostiumy: Monika Kufel
reżyseria świateł: Michał Nowicki
obsada: Maciej Charyton / Maksymilian Piotrowski, Roman Gancarczyk / Sebastian Oberc, Monika Kufel, Paulina Michta / Matylda Sawicka, Michał Nowicki, Agata Pośnik / Alina Szczegielniak, Michał Przestrzelski / Daniel Namiotko, Dominik Stroka / Sebastian Oberc, Mikołaj Śmierzchalski / Kacper Kujawa, Ewelina Walczak, Damian Wierzbicki / Filip Lipiecki

data premiery: 11 listopada 2017
czas trwania: 200 minut (w tym jedna przerwa)

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

200''
sobota, 25 stycznia 2025
godz. 19:00
niedziela, 26 stycznia 2025
Dzieci z dworca ZOO – godz. 19:00

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.

autor: Christiane F. / tłumaczenie: Ryszard Turczyn
reżyseria: Sebastian Oberc
dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc
muzyka: Adrian Konarski
aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc
choreografia: Iwona Olszowska,
kostiumy: Monika Kufel
reżyseria świateł: Michał Nowicki
obsada: Maciej Charyton / Maksymilian Piotrowski, Roman Gancarczyk / Sebastian Oberc, Monika Kufel, Paulina Michta / Matylda Sawicka, Michał Nowicki, Agata Pośnik / Alina Szczegielniak, Michał Przestrzelski / Daniel Namiotko, Dominik Stroka / Sebastian Oberc, Mikołaj Śmierzchalski / Kacper Kujawa, Ewelina Walczak, Damian Wierzbicki / Filip Lipiecki

data premiery: 11 listopada 2017
czas trwania: 200 minut (w tym jedna przerwa)

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

200''
niedziela, 26 stycznia 2025
godz. 19:00
piątek, 31 stycznia 2025
Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam


Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

autor: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
dodatkowo w obsadzie filmowej / wokale: Lena Witkowska
video: Rafał Pogoda
obsada: Krzysztof Cybulski, Michał Kościuk, Monika Kufel, Filip Lipiecki, Marcin Piotrowiak, Aniela Płudowska

data premiery: 10 grudnia 2022
czas trwania: 115 minut

Nagrania video zostały zrealizowane w Parku Rozrywki RABKOLAND.
Zdjęcia i nagrania video zostały zrobione w FENIKS Dancing Club & Restaurant.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

115''
piątek, 31 stycznia 2025
godz. 19:00
sobota, 1 lutego 2025
Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam


Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

autor: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
dodatkowo w obsadzie filmowej / wokale: Lena Witkowska
video: Rafał Pogoda
obsada: Krzysztof Cybulski, Michał Kościuk, Monika Kufel, Filip Lipiecki, Marcin Piotrowiak, Aniela Płudowska

data premiery: 10 grudnia 2022
czas trwania: 115 minut

Nagrania video zostały zrealizowane w Parku Rozrywki RABKOLAND.
Zdjęcia i nagrania video zostały zrobione w FENIKS Dancing Club & Restaurant.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

115''
sobota, 1 lutego 2025
godz. 19:00
niedziela, 2 lutego 2025
Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam


Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

autor: Grzegorz Like
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
dodatkowo w obsadzie filmowej / wokale: Lena Witkowska
video: Rafał Pogoda
obsada: Krzysztof Cybulski, Michał Kościuk, Monika Kufel, Filip Lipiecki, Marcin Piotrowiak, Aniela Płudowska

data premiery: 10 grudnia 2022
czas trwania: 115 minut

Nagrania video zostały zrealizowane w Parku Rozrywki RABKOLAND.
Zdjęcia i nagrania video zostały zrobione w FENIKS Dancing Club & Restaurant.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

115''
niedziela, 2 lutego 2025
godz. 19:00
sobota, 8 lutego 2025
Inni ludzie

To opowieść o romansie Kamila, 32-letniego dresiarza, marzącego o karierze muzyka hip-hop i Iwony, przeżywającej kryzys małżeński, przedstawicielki wielkomiejskiej klasy średniej. Jest pretekstem do refleksji nad zanurzonym w pop kulturze, poetyckim i wulgarnym językiem, którym posługują się stworzone przez Masłowską postacie, uniemożliwiającym im nawiązanie autentycznych relacji.

Poszczególne języki pierwszo i drugoplanowych bohaterów tworzą wspólnie fascynującą, muzyczną fonosferę – aurę wielkiego miasta. Interesuje nas stworzona w ,,Innych ludziach” perspektywa, którą otworzyć można za pomocą następujących pytań: czy to my posługujemy się językiem, czy też język przejął kontrolę nad nami? Czy istnieje sfera niewerbalnego porozumienia i czy w jakikolwiek sposób może być ona uświadomiona i poddana refleksji? Na czym polega twórczość w dziedzinie języka?

autor: Dorota Masłowska
reżyseria: Maciej Gorczyński
muzyka: Piotr Korzeniak oraz zespół Cukry w składzie: Karolina Głogowska, Lena Witkowska, Agnieszka Kocińska
scenografia, kostiumy: Iwona Bandzarewicz
video: Iwona Bandzarewicz, Maciej Gorczyński, Michał Nowicki, Monika Kufel, Agnieszka Kocińska, Piotr Mateusz Wach, Wiktor Kozak, Piotr Koźmiński
choreografia: Piotr Mateusz Wach
obsada: Agnieszka Kocińska, Monika Kufel, Michał Nowicki, Lena Witkowska, Piotr Korzeniak, Piotr Mateusz Wach, Paweł Wolsztyński

data premiery: 10 lipca 2020
czas trwania: 90 minut

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

90''
sobota, 8 lutego 2025
godz. 19:00
niedziela, 9 lutego 2025
Inni ludzie

To opowieść o romansie Kamila, 32-letniego dresiarza, marzącego o karierze muzyka hip-hop i Iwony, przeżywającej kryzys małżeński, przedstawicielki wielkomiejskiej klasy średniej. Jest pretekstem do refleksji nad zanurzonym w pop kulturze, poetyckim i wulgarnym językiem, którym posługują się stworzone przez Masłowską postacie, uniemożliwiającym im nawiązanie autentycznych relacji.

Poszczególne języki pierwszo i drugoplanowych bohaterów tworzą wspólnie fascynującą, muzyczną fonosferę – aurę wielkiego miasta. Interesuje nas stworzona w ,,Innych ludziach” perspektywa, którą otworzyć można za pomocą następujących pytań: czy to my posługujemy się językiem, czy też język przejął kontrolę nad nami? Czy istnieje sfera niewerbalnego porozumienia i czy w jakikolwiek sposób może być ona uświadomiona i poddana refleksji? Na czym polega twórczość w dziedzinie języka?

autor: Dorota Masłowska
reżyseria: Maciej Gorczyński
muzyka: Piotr Korzeniak oraz zespół Cukry w składzie: Karolina Głogowska, Lena Witkowska, Agnieszka Kocińska
scenografia, kostiumy: Iwona Bandzarewicz
video: Iwona Bandzarewicz, Maciej Gorczyński, Michał Nowicki, Monika Kufel, Agnieszka Kocińska, Piotr Mateusz Wach, Wiktor Kozak, Piotr Koźmiński
choreografia: Piotr Mateusz Wach
obsada: Agnieszka Kocińska, Monika Kufel, Michał Nowicki, Lena Witkowska, Piotr Korzeniak, Piotr Mateusz Wach, Paweł Wolsztyński

data premiery: 10 lipca 2020
czas trwania: 90 minut

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

90''
niedziela, 9 lutego 2025
godz. 19:00
piątek, 21 lutego 2025
Requiem dla snów

Czym jest nałóg? Albo kim jest nałóg? To pytanie zadaje nam reżyser spektaklu, Michał Nowicki, odnosząc się do realiów współczesnego świata. To dobrze znany nam świat kolorowych ekranów, pełnych pięknych zdjęć znajomych, telewizyjnych specjalistów od wszystkiego, dobrych rad i łatwego dostępu do wszelkich uśmierzających ból substancji. Świat, w którym nałóg można łatwo pomylić z potrzebą, a potrzebę drugiej osoby z nałogiem. 

W sztuce „Requiem dla snów” na podstawie dramatu Anieli Płudowskiej pt. „Głodni”, inspirowanego filmem Darrena Aronofsky’ego oraz książką Huberta Selby’ego Jra, a także „Heroiną” Tomasza Piątka, bohaterowie poszukują nasycenia głodu w dobie szybkich i łatwych rozwiązań.

reżyseria: Michał Nowicki
scenariusz i dramaturgia: Aniela Płudowska
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
choreografia: Martyna Dyląg
scenografia i kostiumy: Monika Kufel 
kierownik budowy scenografii: Adam Hanuszkiewicz
video: Michał Nowicki, Michał Stawski, Aniela Płudowska
obsada: Martyna Dyląg, Michał Kościuk, Monika Kufel, Kacper Kujawa, Aniela Płudowska, Marek Puchowski, Dawid Tas

Data prapremiery: 8 czerwca 2024
Czas trwania: 125 minut 

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.


125''
piątek, 21 lutego 2025
godz. 19:00
sobota, 22 lutego 2025
Requiem dla snów

Czym jest nałóg? Albo kim jest nałóg? To pytanie zadaje nam reżyser spektaklu, Michał Nowicki, odnosząc się do realiów współczesnego świata. To dobrze znany nam świat kolorowych ekranów, pełnych pięknych zdjęć znajomych, telewizyjnych specjalistów od wszystkiego, dobrych rad i łatwego dostępu do wszelkich uśmierzających ból substancji. Świat, w którym nałóg można łatwo pomylić z potrzebą, a potrzebę drugiej osoby z nałogiem. 

W sztuce „Requiem dla snów” na podstawie dramatu Anieli Płudowskiej pt. „Głodni”, inspirowanego filmem Darrena Aronofsky’ego oraz książką Huberta Selby’ego Jra, a także „Heroiną” Tomasza Piątka, bohaterowie poszukują nasycenia głodu w dobie szybkich i łatwych rozwiązań.

reżyseria: Michał Nowicki
scenariusz i dramaturgia: Aniela Płudowska
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
choreografia: Martyna Dyląg
scenografia i kostiumy: Monika Kufel 
kierownik budowy scenografii: Adam Hanuszkiewicz
video: Michał Nowicki, Michał Stawski, Aniela Płudowska
obsada: Martyna Dyląg, Michał Kościuk, Monika Kufel, Kacper Kujawa, Aniela Płudowska, Marek Puchowski, Dawid Tas

Data prapremiery: 8 czerwca 2024
Czas trwania: 125 minut 

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.


125''
sobota, 22 lutego 2025
godz. 19:00
niedziela, 23 lutego 2025
Requiem dla snów

Czym jest nałóg? Albo kim jest nałóg? To pytanie zadaje nam reżyser spektaklu, Michał Nowicki, odnosząc się do realiów współczesnego świata. To dobrze znany nam świat kolorowych ekranów, pełnych pięknych zdjęć znajomych, telewizyjnych specjalistów od wszystkiego, dobrych rad i łatwego dostępu do wszelkich uśmierzających ból substancji. Świat, w którym nałóg można łatwo pomylić z potrzebą, a potrzebę drugiej osoby z nałogiem. 

W sztuce „Requiem dla snów” na podstawie dramatu Anieli Płudowskiej pt. „Głodni”, inspirowanego filmem Darrena Aronofsky’ego oraz książką Huberta Selby’ego Jra, a także „Heroiną” Tomasza Piątka, bohaterowie poszukują nasycenia głodu w dobie szybkich i łatwych rozwiązań.

reżyseria: Michał Nowicki
scenariusz i dramaturgia: Aniela Płudowska
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
choreografia: Martyna Dyląg
scenografia i kostiumy: Monika Kufel 
kierownik budowy scenografii: Adam Hanuszkiewicz
video: Michał Nowicki, Michał Stawski, Aniela Płudowska
obsada: Martyna Dyląg, Michał Kościuk, Monika Kufel, Kacper Kujawa, Aniela Płudowska, Marek Puchowski, Dawid Tas

Data prapremiery: 8 czerwca 2024
Czas trwania: 125 minut 

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.


125''
niedziela, 23 lutego 2025
godz. 19:00
sobota, 1 marca 2025
Marzyciele

Autorski spektakl Michała Telegi inspirowany powieścią Gilberta Adair’a „The Holy Innocents”. Making of stwarzającego się filmu „Marzyciele” to odległa dla odbiorców sztuki aktorskiej rzeczywistość zakulisowa, w której tocząca się nieustannie dyskusja o cielesności i granicach w uprawianiu sztuki zgłębia społeczne lęki i frustracje na tle seksualnym. Spektakl zadaje szereg pytań o katastrofalne skutki norm, do których wszyscy przywykliśmy, a które stają się symptomem impulsów, marzeń i potrzeb polskiego społeczeństwa.

Inspirując się dziełem Bernardo Bertolucciego, który w 2003 roku zekranizował powieść „The Holy Innocents” Gilberta Adair’a, po dwudziestu latach od światowej premiery filmu, reżyser Michał Telega zaprosił do zespołu aktorów poszukując odpowiedzi na tajemnice wewnętrznie skupionego świata. Czy świat, w którym sztuka jest sensem życia lub zapewnia ekonomiczny byt i pozwala na rozwój jest przestrzenią bezkarności wielkich marzycieli? Jak wobec ukrytych pragnień wyzwolenia seksualnego artyści mierzą się z kryzysowymi sytuacjami jakie decyzja o spełnieniu marzeń prowokuje?

scenariusz i reżyseria: Michał Telega
choreografia: Dawid Tas
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
instalacja multimedialna: Krzysztof Marchlak
instalacja performatywna „Bez tytułu”: Adrianna Gajdziszewska
kostiumy: Michał Nowicki
obsada: Monika Kufel, Kacper Kujawa, Mateusz Lisiecki, Michał Nowicki, Marcin Piotrowiak, Dawid Tas

data prapremiery: 22 kwietnia 2023
czas trwania: 90 minut

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

Partnerem spektaklu jest Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK.

90''
sobota, 1 marca 2025
godz. 19:00
niedziela, 2 marca 2025
Marzyciele

Autorski spektakl Michała Telegi inspirowany powieścią Gilberta Adair’a „The Holy Innocents”. Making of stwarzającego się filmu „Marzyciele” to odległa dla odbiorców sztuki aktorskiej rzeczywistość zakulisowa, w której tocząca się nieustannie dyskusja o cielesności i granicach w uprawianiu sztuki zgłębia społeczne lęki i frustracje na tle seksualnym. Spektakl zadaje szereg pytań o katastrofalne skutki norm, do których wszyscy przywykliśmy, a które stają się symptomem impulsów, marzeń i potrzeb polskiego społeczeństwa.

Inspirując się dziełem Bernardo Bertolucciego, który w 2003 roku zekranizował powieść „The Holy Innocents” Gilberta Adair’a, po dwudziestu latach od światowej premiery filmu, reżyser Michał Telega zaprosił do zespołu aktorów poszukując odpowiedzi na tajemnice wewnętrznie skupionego świata. Czy świat, w którym sztuka jest sensem życia lub zapewnia ekonomiczny byt i pozwala na rozwój jest przestrzenią bezkarności wielkich marzycieli? Jak wobec ukrytych pragnień wyzwolenia seksualnego artyści mierzą się z kryzysowymi sytuacjami jakie decyzja o spełnieniu marzeń prowokuje?

scenariusz i reżyseria: Michał Telega
choreografia: Dawid Tas
muzyka: Piotr Korzeniak, Paweł Stus
instalacja multimedialna: Krzysztof Marchlak
instalacja performatywna „Bez tytułu”: Adrianna Gajdziszewska
kostiumy: Michał Nowicki
obsada: Monika Kufel, Kacper Kujawa, Mateusz Lisiecki, Michał Nowicki, Marcin Piotrowiak, Dawid Tas

data prapremiery: 22 kwietnia 2023
czas trwania: 90 minut

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

Partnerem spektaklu jest Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK.

90''
niedziela, 2 marca 2025
godz. 19:00