Repertuar:

„Jestem Twoją największą fanką. Tak, na pewno jestem. I uwierz mi, drugiej takiej nie ma”.

Ranny w wypadku autor popularnej serii romansów zostaje uratowany przez mieszkającą na uboczu kobietę. Troska i opieka gospodyni kończy się, gdy czyta ona maszynopis jego nowej powieści… Twórcy BARAKAH przenieśli na deski teatralne kultowy thriller psychologiczny Stephena Kinga „Misery”.

Przenieśli akcję z lat 80. w czasy współczesne, czyli świat XXI wieku pełen hejtu, nękania, stalkerów, bo dziś przecież każdy z nas może mieć swojego psychofana. Sztuka to już nie tylko treść i forma, ale jej odbiór. Odbiorcy przez filtry emocji interpretują kolejne dzieła sztuki, swe interpretacje doprowadzając do granic absurdalnych wyobrażeń, przez co interpretacji jest wiele, ale czy każda jest bezpieczna? Czy w ogóle istnieje granica interpretacji i kiedy odbiorca przekracza ją, wchodząc na ryzykowną ścieżkę szalonej utraty poczucia rzeczywistości? Gdzie kończy się sztuka, a zaczyna życie, gdzie kończy życie, a zaczyna sztuka? Czy takie rozróżnienie wciąż istnieje? I czy naprawdę wszystko powinniśmy traktować tak serio?

Original Broadway Production Produced by Warner Bros. Theatre Ventures in association with Castle Rock Entertainment, Liz Glotzer, Mark Kaufman, Martin Shafer, Raymond Wu

World Premiere produced at Bucks County Playhouse, New Hope, PA Jed Bernstein, Producing Director

„MISERY”
Williama Goldmana
na podstawie powieści Stephena Kinga

tłumaczenie: Jacek Kaduczak
reżyseria: Michał Nowicki
muzyka: Piotr Korzeniak (skrzypce: Viktor Cordoba Guevara)
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
video/dron/trailer: Bartłomiej Kwiatkowski
obsada: Monika Kufel, Michał Kościuk

data premiery: 10 października 2020
czas trwania: 60 minut

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

Zapraszamy do świętowania chwalebnego zjednoczenia Polskiej Rzeczypospolitej Żydowskiej!

“Jeszcze Polska nie zginęła” to satyryczna, futurystyczna wizja polskiej rzeczywistości, w której państwo Izrael zostało zniszczone, a trzy miliony izraelskich Żydów powróciło do Polski. W tej alternatywnej rzeczywistości polskim prezydentem jest słynny aktor Maciej Stuhr (w tej roli prawdziwy Maciej Stuhr), który sam podjął decyzję o przejściu na judaizm, inspirując 4 miliony nieżydowskich Polaków do pójścia w ich ślady i nawrócenia się. Polska, obecnie kraj liczący ponad 7 milionów Żydów, jest w przededniu głosowania w referendum, które zdecyduje, czy Polska stanie się nowym państwem żydowskim.

„Jeszcze Polska nie zginęła” to prowokacja badająca pokusy i niebezpieczeństwa nacjonalizmu. Napisana, wyreżyserowana i wykonywana przez polskich Żydów, Dorotę Abbe, urodzoną w Polsce i Michaela Rubenfelda, pochodzącego z Kanady, którzy w przedstawieniu grają wersje siebie samych. Publiczność, zgromadzona w teatrze jak na wiecu politycznym, jest postawiona przed wyborem, czy zagłosuje na świetlaną przyszłość w nowej Polsce, na świat równości dla wszystkich… Żydów.

Przedstawienie jest grane po polsku z angielskimi napisami.

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.

Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Teatr BARAKAH bierze na deski kolejne kultowe dzieło – tym razem serial Davida Lyncha „Miasteczko Twin Peaks”. 

W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.

„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.

* Scenariusz został napisany w ramach „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”

Do miłości nie wchodzi się bezkarnie.

Jak zachowujemy się w obliczu nadmiaru miłości? Takiej miłości, która podważa utarte, monogamiczne normy i stawia znak zapytania nad przyszłością struktur relacji międzyludzkich i ich definicji? Takiej miłości, której nie do końca rozumiemy, ale może pragniemy – jeśli tylko dowiemy się, na czym polega. Morze możliwości.

W norweskim filmie „Najgorszy człowiek na świecie” Joachima Triera, Julie podejmuje decyzję o zerwaniu długoletniego związku na rzecz „miłości od pierwszego wejrzenia”. Co mogłoby się stać i jak potoczyłaby się jej historia, gdyby znała pojęcie poliamorii? Inspirując się powyższą sceną, tworzymy alternatywny scenariusz, który w zabawny, miękki i subtelny sposób buduje nowy, potencjalny świat i stwarza hipotetyczne (ale możliwe!) sytuacje, grając w miłosną grę między widzem a aktorami.

Korzystając z poli(fonicznej) i metateatralnej narracji, zadajemy sobie najtrudniejsze z pytań: o poczucie przynależności, o to, w czym leży nasza wyjątkowość, oraz jak żyć w zgodzie z samym sobą i bliskimi. To spektakl o doświadczaniu tego, czego nam brakuje – wysłuchania, przytulenia, ciepła, a w końcu o poczuciu spełnienia, szacunku i dobrej komunikacji w relacjach romantycznych – nawet jeśli obejmują więcej niż dwie osoby.

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.

Do miłości nie wchodzi się bezkarnie.

Jak zachowujemy się w obliczu nadmiaru miłości? Takiej miłości, która podważa utarte, monogamiczne normy i stawia znak zapytania nad przyszłością struktur relacji międzyludzkich i ich definicji? Takiej miłości, której nie do końca rozumiemy, ale może pragniemy – jeśli tylko dowiemy się, na czym polega. Morze możliwości.

W norweskim filmie „Najgorszy człowiek na świecie” Joachima Triera, Julie podejmuje decyzję o zerwaniu długoletniego związku na rzecz „miłości od pierwszego wejrzenia”. Co mogłoby się stać i jak potoczyłaby się jej historia, gdyby znała pojęcie poliamorii? Inspirując się powyższą sceną, tworzymy alternatywny scenariusz, który w zabawny, miękki i subtelny sposób buduje nowy, potencjalny świat i stwarza hipotetyczne (ale możliwe!) sytuacje, grając w miłosną grę między widzem a aktorami.

Korzystając z poli(fonicznej) i metateatralnej narracji, zadajemy sobie najtrudniejsze z pytań: o poczucie przynależności, o to, w czym leży nasza wyjątkowość, oraz jak żyć w zgodzie z samym sobą i bliskimi. To spektakl o doświadczaniu tego, czego nam brakuje – wysłuchania, przytulenia, ciepła, a w końcu o poczuciu spełnienia, szacunku i dobrej komunikacji w relacjach romantycznych – nawet jeśli obejmują więcej niż dwie osoby.

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.

Do miłości nie wchodzi się bezkarnie.

Jak zachowujemy się w obliczu nadmiaru miłości? Takiej miłości, która podważa utarte, monogamiczne normy i stawia znak zapytania nad przyszłością struktur relacji międzyludzkich i ich definicji? Takiej miłości, której nie do końca rozumiemy, ale może pragniemy – jeśli tylko dowiemy się, na czym polega. Morze możliwości.

W norweskim filmie „Najgorszy człowiek na świecie” Joachima Triera, Julie podejmuje decyzję o zerwaniu długoletniego związku na rzecz „miłości od pierwszego wejrzenia”. Co mogłoby się stać i jak potoczyłaby się jej historia, gdyby znała pojęcie poliamorii? Inspirując się powyższą sceną, tworzymy alternatywny scenariusz, który w zabawny, miękki i subtelny sposób buduje nowy, potencjalny świat i stwarza hipotetyczne (ale możliwe!) sytuacje, grając w miłosną grę między widzem a aktorami.

Korzystając z poli(fonicznej) i metateatralnej narracji, zadajemy sobie najtrudniejsze z pytań: o poczucie przynależności, o to, w czym leży nasza wyjątkowość, oraz jak żyć w zgodzie z samym sobą i bliskimi. To spektakl o doświadczaniu tego, czego nam brakuje – wysłuchania, przytulenia, ciepła, a w końcu o poczuciu spełnienia, szacunku i dobrej komunikacji w relacjach romantycznych – nawet jeśli obejmują więcej niż dwie osoby.

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.