Dramat „W BUDOWIE Albo gryź beton jak pieczarki” Patrycji Wysokińskiej jest próbą znalezienia wyjścia, furtki i szczeliny w realności polskiego kapitalizmu 2025 AD, którego smutnym symbolem jest zjawisko tzw. patodeweloperki. Rzecz dzieje się na placu budowy nowego wieżowca, gdzie grupa robotników, w czasie przerwy w pracy, zaczyna snuć plany buntu wobec opresyjnego kapitalistycznego systemu. Robotnicy, noszący identyczne imiona Bruce’ów, kojarzące się bohaterami popkultury, funkcjonują w rzeczywistości katastrofy: praca wydaje się absurdalna i pozbawiona sensu; system, którego strażniczką jest mityczna Lady Kong, składający się z kapitalistycznych i coachingowych sloganów przypomina totalitaryzm. Dodatkowo światu przedstawionemu grozi całkiem realna katastrofa ekologiczna, oraz co niemniej ważne: katastrofa wypartej pamięci: z dołu będącego rewersem wznoszonego przez Bruce’ów wieżowca, co jakiś czas wychodzą upiory: symbole wypartej przez kapitalistyczny system realności.

Próby buntu autorka analizuje przede wszystkim poprzez język: postaci dyskutują w sposób, który sugeruje nadświadomość, nie jest to język charakterystyczny dla klasy robotniczej, ale sam w sobie składający się z cytatów, sloganów, popkulturowych odniesień i afektów staje się obrazem językowej wieży Babel, podobnie jak wznoszona przez robotników konstrukcja. Patrycja Wysokińska, przywołując popkulturowe tropy, operując humorem, absurdem i niesamowitością, stara się przekraczać schemat przyjętej za pewnik neoliberalnej ideologii, ciągle formatującej myślenie Polaków, zadając zasadnicze pytanie: czy bunt wobec kapitalistycznej realności jest możliwy?

Dramat powstał w ramach programu Scena Nowej Dramaturgii Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie.

Czytanie performatywne dla widzów od 18. roku życia.